بسم الله الرحمن الرحیم

سؤال:

سلام. خسته نباشید.

خانواده من بیشتر اوقات درمنزل غیبت میکنن چندین بارتاحالا بهشون گفتم غیبت نکنید ولی اونا اصلا توجه نمیکنن ومیگن حقیقته غیبت نیست ،حالا من چکار کنم هردفعه که غیبت میکنن بازم باید تذکر بدم یانه واقعا خسته شدم چون واقعا بی فایده ست

جواب:

سلام بر شما

در رابطه با این مشکل، به مطالب زیر عمل کنید:

۱ ـ برای آن که حرف شما برای آن ها اهمیت داشته باشد، سعی کنید با آن ها ارتباطی خوب و صمیمی داشته باشید. اگر چنین رابطه ای برقرار نشود، مسلما در برابر تذکرهای شما سویه گیری می کنند و گمان می کنند که تذکرهای شما از روی خیرخواهی نیست.

اصولا در تمامی مراحلی که خدمتتون عرض می کنم، سعی کنید از خانواده فاصله نگیرید و از محبت در حق آن ها کم نگذارید.

۲ ـ سعی کنید با ارائۀ سند قوی، (مثل فتوای مرجع تقلید یا کتابی در رابطه با معنای غیبت) آن ها را از حقیقت غیبت آگاه کنید.

۳ ـ  هنگام تذکر دادن، از الفاظی استفاده کنید که نسبت به آن حساسیت کمتری دارند. مثلا ممکن است نسبت به لفظ غیبت حساسیت داشته باشند. در چنین صورتی بگویید:

«پشت سر دیگران حرف نزنیم»؛

«حرف خودمان را بزنیم»؛

«حالا چیز دیگری بگوییم»؛ و غیره …  

۴ ـ اگر امکان دارد، به بهانه ای، مکان غیبت را ترک کنید. مثلا بگویید: «با اجازه می روم سری به آشپزخانه بزنم».

۵ ـ در چهرۀ خود نشان دهید که از این گفتار ناخرسند هستید.

۵ ـ اگر هیچ کدام از این کارهای مفید واقع نشد، در نهایت به جای «استماع» سخن، «سماع» داشته باشید.

توضیح:

استماع، یعنی با دقت به سخنان طرف مقابل گوش کنید.

سماع، یعنی نمی خواهید به سخنان طرف مقابل گوش دهید، اما صدای او به صورت ناخواسته به گوشتان می رسد.

بنابراین، اگر به وظیفۀ خود عمل کنید، گناهی برای شما نوشته نمی شود. هر چند که صدای غیبت آن ها به گوش شما برسد.  

موفق باشید.

http://www.hamandishi-dini.ir