«گویند: حضرت آدم نشسته بود، شش نفر آمدند، سه نفر طرف راستش و سه نفر دیگر طرف چپ وی نشستند. از این ها سه نفر سفید و سه نفر سیاه بودند. آدم به یکی از سفیدها که سمت راست او نشسته بود، گفت: تو کیستی؟

گفت: عقلم.

آدم فرمود: جای تو کجاست؟

گفت: مغز.

از دومی پرسید: تو کیستی؟

گفت: مهر هستم.

آدم پرسید: جای تو کجاست؟

گفت: در دل.

از سومی پرسید: تو کیستی؟

گفت: حیا هستم.

آدم سؤال کرد: جای تو کجاست؟

گفت: در چشم.

سپس آدم به جانب چپ نگاه کرد و از یکی از سیاهان سؤال کرد: تو کیستی؟

گفت: من تکبر هستم.

آدم پرسید: جای تو کجاست؟

گفت: در مغز.

آدم پرسید: با عقل در یک جا هستید؟

گفت: من که آمدم، عقل می رود.

از دومی سؤال کرد: تو که هستی؟

گفت: حسد هستم.

آدم پرسید: جای تو کجاست؟

گفت: در دل.

پرسید: با مهر در یک جا هستید؟

گفت: من که آمدم، مهر می رود.

از سومی سؤال کرد: تو که هستی؟

گفت: طمع هستم.

آدم پرسید: جای تو کجاست؟

گفت: در چشم.

پرسید: با حیا در یک جا هستید؟

گفت: من که داخل شوم، حیا خارج می شود.»(14)