سلام بزرگوار
خدا قوت دلاور

رسول گرامی اسلام می فرماید:

شبی که مرا به معراج بردند، گروهی را دیدم که لب های آنان با قیچی های آتشین بریده می شد، هرچه بریده می شد باز هم به جای آن لب می رویید. به جبرئیل گفتم: این چه كسانی هستند؟
پاسخ داد: این ها خطباء امت تو هستند که می گویند آنچه را عمل نمی کنند و مردم را به نیکی امر می کنند و خود را فراموش می کنند
مستدرك الوسائل، ج 12، ص 205.


البته این به معنای ترك امر به معروف و نهی از منكر نیسب بلكه به این معنا است كه ما در ضمن این كه خودمان به خوبی ها عمل می كنیم دیگران را هم به خوبی ها توصیه كنیم.

کسی که بدون علم و آگاهی به کاری می پردازد مثل کسی است که به بیراهه می رود، که هرچه راه می رود از مسیر و هدف اصلی دورتر می شود. اما کسی که با علم و دانش عمل می کند همچون رهروی است که در راهی مشخص و واضح حرکت می کند. كسی هم كه می خواهد امر به معروف كند باید در مرحله اول حلال و حرام را به خوبی بشناسد



همان گونه كه از امام صادق علیه السلام نقل شده است كه حضرت فرمودند:

کسی که امر به معروف می کند احتیاج دارد به این که: حرام و حلال را بشناسد، گرفتار نفس خود نباشد، خیرخواه مردم باشد، با مردم مهربان و رفیق باشد، گفتارش نیکو باشد، به تفاوت اخلاق مردم شناخت داشته باشد

بداند هر کس خلق و خویی دارد و با هر کس باید به طور خاص سخن گفت»، از مکر نفس آگاه باشد «مبادا در قالب امر به معروف و نهی از منکر به اهداف شومی کشیده شود»، صابر باشد

اگر از مردم آزاری دید» انتقام نگیرد و شکایت نکند، با تعصب عمل نکند، برای نفسش غضب نکند «غضب او برای نفس خودش نباشد بلکه برای خدا باشد

«مصباح الشریعة، ص 18.»