سفر نگو! که دل از خود سفر نخواهد کرد
/ اگر منم که دلم بی تو سر نخواهد کرد
/ من و تو پنجره‌های قطار در سفریم
/ سفر مرا به تو نزدیکتر نخواهد کرد!
/ بِبر به بی‌هدفی دست بر کمان و ببین
/ کجاست آنکه دلش را سپر نخواهد کرد
/ خبرترین خبر روزگار بی‌خبری‌ست
/ خوشا که مرگ کسی را خبر نخواهد کرد
/ مرا به لفظ کهن عیب می‌کنند و رَواست
/ که سینه‌سوخته از «ِمی» حذر نخواهد کرد

#فاضل_نظری

با هر بهانه و هوسی عاشقت شده است
/ فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده است
/ چیزی ز ماه بودن تو کم نمی شود
/ گیرم که برکه ای، نفسی عاشقت شده است
/ ای سیب سرخ غلت زنان در مسیر رود
/ یک شهر تا به من برسی عاشقت شده است
/ پر می کشی و وای به حال پرنده ای
/ کز پشت میله ی قفسی عاشقت شده است
/ آیینه ای و آه که هرگز برای تو
/ فرقی نمی کند چه کسی عاشقت شده است
#فاضل_نظری

باز هم باغچه از غنچه ی پژمرده پر است
/ شهر، از مردم دلتنگ و دل آزرده پر است
/ گر زمین خوردم و برخاستم ای دوست!چه غم
/ خاک این میکده از مست زمین خورده پر است
/ گیرم از قصه ی این غصه هم آگاه شدم
/ زندگی روز و شبش از غم نشمرده پر است
/ بی سبب نیست که یادآور تنهایی ها است
/ آه از آیینه که از خاطر افسرده پر است
/ عشق حق داشت اگر تور نیانداخت به آب
/ برکه ی بخت من از ماهی دلمرده پر است
#فاضل_نظری

از صلح می‌گویند یا از جنگ می‌خوانند؟!
/ دیوانه‌ها آواز بی‌آهنگ می‌خوانند
/ گاهی قناریها اگر در باغ هم باشند
/ مانند مرغان قفس دلتنگ می‌خوانند
/ کنج قفس می‌میرم و این خلق بازرگان
/ چون قصه‌ها مرگ مرا نیرنگ می‌دانند
/ سنگم به بدنامی زنند اکنون ولی روزی
/ نام مرا با اشک روی سنگ می‌خوانند
/ این ماهی افتاده در تنگ تماشا را
/ پس کی به آن دریای آبی‌رنگ می‌خوانند
#فاضل_نظری

از کودکی دیوانه بودم، مادرم می گفت:
/ از شانه ام هر روز می چیده ست شب بویی
/ نام تو را می کَند روی میزها هر وقت
/ در دست آن دیوانه می افتاد چاقویی
/ بیچاره آهویی که صید پنجه ی شیری است
/ بیچاره تر شیری که صید چشم آهویی
/ اکنون ز تو با نا امیدی چشم می پوشم
/ اکنون ز من با بی وفایی دست می شویی
/ آیینه خیلی هم نباید راست گو باشد
/ من مایه رنج تو هستم، راست می گویی
#فاضل_نظری

ای رفته کم کم از دل و جان! ناگهان بیا
/ مثل خدا به یاد ستمدیدگان بیا
/ قصد من از حیات، تماشای چشم توست
/ از چشم زخم بدنظران در امان بیا
/ جام شراب نیست که در کف گرفته است
/ خون می خورد ز دست غمت ارغوان بیا
/ ای لحظه ای که در سر هر شاخه فکر توست
/ ای نوبهار تا به ابد جاودان بیا
/ این صید را به معجزهء عشق زنده کن
/ عیسای من به دیدن این نیمه جان بیا
/ یک عمر آمدم به در خانه ات،
/ تو نیز یکدم به خانهء من بی خانمان بیا
#فاضل_نظری

تو آن بُتی که پرستیدنت خطایی نیست
/و گر خطاست! مرا از خطا ابایی نیست

/بیا که در شب گرداب زلف موّاجت
/به غیر گوشه ی چشم تو ناخدایی نیست

/درون خاک، دلم می تپد، هنوز اینجا
/به جز صدای قدم های تو صدایی نیست

/نه حرف عقل بزن با کسی نه لاف جنون
/که هر کجا خبری هست ادعایی نیست

/دلیل عشق فراموش کردن دنیاست
/و گرنه بین من و دوست ماجرایی نیست

/سفر به مقصد سر در گمی رسید، چه خوب
/که در ادامه ی این راه ردّ پایی نیست

#فاضل_نظری

فردا اگر بدون تو باید به سر شود
/فرقی نمی کند شب من کی سحر شود

/شمعی که در فراق بسوزد سزای اوست
/بگذار عمر بی تو سراپا هدر شود

/رنج فراق هست و امید وصال نیست
/این هست و نیست کاش که زیر و زبر شود

/رازی نهفته در پس حرفی نگفته است
/مگذار درددل کنم و دردسر شود

/ای زخمِ دلخراش لب از خون دل ببند
/دیگر قرار نیست کسی باخبر شود

/موسیقی سکوت صدایی شنیدنی است
/بگذار گفتگو به زبان هنر شود

#فاضل_نظری

از باغ می برند چراغانیت کنند
/تا کاج جشن های زمستانیت کنند

/پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار
/تنها به این بهانه که بارانی ات کنند

/یوسف به این رها شدن ازچاه دل مبند
/این بار می برند که زندانی ات کنند

/ای گل گمان مبر به شب جشن می روی
/شاید به خاک مرده‌ای ارزانیت کنند

/یک نقطه بیش فرق رجیم و رحیم نیست
/از نقطه‌ای بترس که شیطانی ات کنند

/آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
/گاهی بهانه‌ایست که قربانی‌ات کنند

#فاضل_نظری

به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
/همان قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است

/قلندرها و درویشان و حق گویان و عیّاران!
/من از راهی خبر دارم که ذکرش قل هوالله است

/ندارم آرزویی جز « مقام » عشق ورزیدن
/که از دل آخرین حبّی که بیرون می شود، جاه است

/خدایا عشق ما را می کشد یا زنده می سازد
/هوای وصل، هر دم چون نفس، جانبخش و جانکاه است

/سکوتی سایه افکنده است همچون ابر بر صحرا
/شب آرام است و نخلستان پر از تنهایی ماه است

/کسی با چاه راز رنج خود را باز می گوید
/چه تسبیحی است این؟! آه است، این آه است، این آه است

/نمی خوانم خدایش گرچه از اوصاف او پیداست
/که هم بر عیب ستّار است، هم بر غیب آگاه است

/به سویش بس که مردم چون گدا دست طلب دارند
/جوانمردان بسیاری گمان دارند او شاه است

/به « سلطان جهان »، « شاه عرب » گفتند و عیب نیست
/به هر تقدیر دست لفظ، از توصیف کوتاه است

#فاضل_نظری

یادت نرود با دلم از کینه چه گفتی!
/زیر لب از آن کینه دیرینه چه گفتی؟

/این دست وفا بود، نه دست طلب از دوست!
/اما تو، به این دست پر از پینه چه گفتی؟

/دل، اهل مکدر شدن از حرف کسی نیست
/ای آه جگرسوز! به آیینه چه گفتی؟

/از بوسه گلگون تو خون می‌چکد ای تیر!
/جان و جگرم سوخت! به این سینه چه گفتی؟

/از رستم پیروز همین بس که بپرسند:
/از کشتن سهراب به تهمینه چه گفتی؟

#فاضل_نظری

به شهر رنگ ها رفتيم گفتي زرد نامرد است
/اگر رنگي تو را در خويش معنا كرد نامرد است

/تو تصوير مني يا من در اين آيينه تكرارم؟
/جهان آيينه ي جادوست زوج و فرد نامرد است

/چه قدر ازعقل مي پرسي چه قدر ازعشق مي خواني
/از اين باز آي نااهل است از آن برگرد نامرد است

/نه سر در عقل مي بندم نه دل در عشق مي بازم
/كه اين نامرد بي درد است و آن پر درد نامرد است

/بيا پيمان ببنديم از جهان هم جدا باشيم
/از اين پس هر که نام عشق را آورد، نامرد است

#فاضل_نظری

امروز هم به رخوت بی بادگی گذشت
/آری گذشت! مستی دلدادگی گذشت

/در آتش خیال تو با خود قدم زدم
/دوران عاشقی به همین سادگی گذشت

/می دانم ای فرشته که باور نمی کنی
/شب های قصه گویی و شهزادگی گذشت

/روزی ز چشم مردم و روزی به پای تو!
/عمر مرا ببین که به افتادگی گذشت

/شرمندۀ توایم و سرافراز از اینکه عمر
/گر دین نداشتیم، به آزادگی گذشت

#فاضل_نظری