امروز برای شهدا وقت نداریم

ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم 
با حضرت شیطان سرمان گرم گناه است 
ما بهر ملاقات خدا وقت نداریم 
چون فرد مهمی شده این نفس دغل ما 
اندازه یک قبله دعا وقت نداریم 
در کوفه تن غیرت ما خانه نشین است 
بهر سفر کرببلا وقت نداریم
تقویم گرفتاری ما پر شده از زر 
ای سرخ گل لاله تو را وقت نداریم 
هر چند که خوب است شهیدانه بمیریم
خوب است ولی حیف که ما وقت نداریم ...

 

دیگه از بس گفتیم شهدا شرمنده ایم .خودمون هم خسته شدیم..از بس شرمنده نبودیم وگفتیم شرمنده ایم،ازبس به نرخ روز نان خوردیم ،از بس که می توانستیم امر به معروف کنیم وچشممان را بستیم که ندیدیم،از بس که دلمان تنگ شهدا نبود وگفتیم دلمان تنگ است،ازبس که عشق را به تمسخر گرفتیم ونفهمیدیم که پروانگان عاشق نور ،روزی می خورنددر پیشگاه پروردگارشان ،از بس عشق رو توی دنیای خاکی جستجو کردیم وپیدایش نکردیم ویک لحظه هم نخواستیم از خودشان کمک بخواهیم،راستش دیگر خسته شده ام از ان چیزی که نبودیم وگفتیم هستیم واز ان چیزی که بلد نبودیم گفتیم بلدیم و..........................................حال نگاهمان را به چشم این رزمنده بیندازیم تا شرمنده شویم برای خودمان که ایشان دنیا را سه طلاقه کرده است ما دنیا را سه باره به ازدواج در اوریم..ای دنیا اف بر تو که من نیز فریبت را خورده ام

گردان کمیل ، کانال را پاکسازی می کرد تا به پاسگاه برسد...کانال های ذوزنقه ای شکل، کار فرانسوی ها بود و دوشکاهای سوار شده بر تانک های عراقی، مستقیم، جاده را می زدند. روز سوم، ارتباط کمیل با مقر قطع شد. آخرین حرف را بچه ها به حاج همت گفتند: حاجی به امام بگو ما عاشورایی جنگیدیم ....
و حاج همت ، آنسوی بی سیم، فقط می توانست سر به جعبه های مهمات بکوبد و اشک بریزد.
نه آب رسید و نه غذا. دوازده نفر با یک قمقمه سر کردند، عراقی ها که به کانال رسیدند، اکثر بچه ها از تشنگی شهید شده بودند. بقیه را هم تیر خلاص زدند. بچه ها در قتلگاه ماندند برای همیشه. قتلگاهی پر از لب های تشنه و پر از لاله هایی که سال ها بعد نیز با یک سوراخ درجمجمه های پر از گل پیدا شدند و شهید گمنام ، خوانده شدند...