یکی از تفاوت های اصلی بهائیت با اسلام در مساله ازدواج است. این فرقه در امر ازدواج آموزه هایی کاملاً مغایر با تعالیم اسلام دارد، مانند: ازدواج اجباری زن و مرد پس از مرگ یکی از زوجین ظرف ۹۰ تا ۹۵ روز، تجویز زنای محصنه و سپردن ناموس به دیگری جهت باردار شدن (در صورتی که خود چنین استعدادی نداشته باشد)، ازدواج با محارم  و… نمونه ای از این آموزه هاست. بسیاری از رفتارهایی که در مورد امور جنسی و اخلاقی در بهائیت تشریع شده، نه تنها مخالف با دین اسلام است بلکه مخالف با شأن انسانی می باشد.

ازدواج از نظر بهائیت

در فرقه بهائیت ازدواج امری واجب است، تا بدینوسیله نسل باقی بماند و فقط باید با شخصی که بهائی است صورت گیرد. (۱)

در این فرقه ساختگی، عقد ازدواج با حضور شهود صورت می گیرد و مبلغ مهریه برای زن شهری، ۹۵ مثقال طلا و برای زن روستایی ۹۵ مثقال نقره است و باید در همان مجلس پرداخت شود. (۲)

ازدواج در بابیه و بهائیه با رضایت زوجین است، و ولی و وکیل نقشی ندارند. صیغة عقد آنان چنین نیز است: «اننی انا الله رب السموات و الارض رب کل شیء رب ما یری و ما لا یری رب العالمین.» (۳)

حداقل مهریه در این آیین، ۱۹ مثقال طلا و حداکثر ۹۵ مثقال است، و بالا و پایین تر از این مقدار نکاح را باطل می کند. در بهائیت سن مخصوص برای ازدواج دخترها رسیدن به سن یازده سال است و گرچه ازدواج با رضایت طرفین حاصل می شود اما دختر در اصل ازدواج مجبور بوده و او اختیاری ندارد که از آن سرباز بزند. (۴)

موارد ازدواج جایز

در آیین بهائیت فقط ازدواج با زنان پدر! حرام است، بهاء می گوید: «من همسران پدرانتان را بر شما حرام نمودم.» (۵) و غیر این موارد مانند ازدواج با خواهر، عمه، خاله، برادرزاده، دختر خواهر، مادران رضاعی و خواهران رضاعی همگی حلال است.» (۶) استدلال آنان این است: تا مادامی که بهائیت در اقلیت اند، ازدواج با این گروه ها اشکالی ندارد!

یکی از عقوباتی که برای مرد در نظر می گیرند، عدم مقاربت با زن است، مانند مواردی که شخصی را زندانی کند، ولو به مدت یک ساعت، در این صورت مرد دیگر حق مقاربت با زن خویش را ندارد، و اگر بر خلاف این عمل کرد، هر ماه ۱۹ مثقال طلا باید بدهد، و اگر بچه ای نیز از این مقاربت بوجود آید، شهود باید از او نفی کنند. (۷)

مرگ و طلاق زوجین

در آیین بابیت اگر یکی از زوجین از دنیا برود، اگر متوفی زوج باشد بر زوجه واجب است که بعد از ۹۵ روز حتماً ازدواج کند، و اگر زوجه باشد مرد باید ظرف مدت ۹۰ روز ازدواج کند. (۸)

طلاق در آیین بهائیت بدست مرد است و اگر مردی بخواهد همسر خویش را طلاق دهد، یک سال زن را رها می کند و اگر به محبت او بازنگشت و پشیمان نشد، طلاق می دهد و اگر خواست برگرداند ( بعد از مدت مذکور) قبل از نوزده روز جایز نیست، و اگر طلاق ۱۹ بار بر یک زن واقع شود، دیگر حلال نمی گردد و مرد حق رجوع ندارد. (۹)

امور اخلاقی

در آیین بهائیت برخی از امور ضداخلاقی، که در تمام شرایع الهی حرام شمرده شده اند، حلال بوده و ارتکاب آن ها را جایز می دانند

برخی از آن ها عبارتند از:

۱ - زنای محصنه: زنای محصنه در آیین اسلام حرام و حکم آن رجم سات، در ادیان یهودیت و مسیحیت نیز چنین چیزی جایز نمی باشد. ولی از آنجایی که در مکتب بهائیت تأکید بر تکثیر نسل است، زنا را جایز می داند. در این فرقه انحرافی، در صورتی که کسی بچه دار نشود و مشکل از ناحیه مرد باشد، می تواند از برادر بهائی خویش در این امر کمک گرفته و ناموس خویش را در اختیار او قرار دهد، بنابراین غیرت و ناموس برای آنان اهمیتی نداشته و این مسأله زنا محسوب نمی شود. (۱۰)

حتی تصریح دارند که اگر یکی از زوجین مانع از ظهور نسل گردد، طرف مقابل او از هر راهی می تواند صاحب نسل گرداند! (۱۱)

۲- جواز استمناء: در مکتب بهائیت، استمناء حلال شمرده شده است، و علی محمد می گوید: آنچه که در رؤیا می بینید اگر موجب جنابت شود از شما عفو شده است، و نیز عفو شده که شما خود از خویشتن منی بیرون آورید! (۱۲)

۳- عدم پرهیز از فضولات حیوانات: علی محمد می گوید: هفدهم آنکه از آنچه از حیوان (سگ و خوک و…) بیرون می آید پرهیز نکنید، مگر اینکه لطافت را دوست داشته باشید.

امور معاشرت

در این آیین ارتباط با طبقات غیر بابی ممنوع شده و هر طبقه ای فقط با طبقه خود باید ارتباط داشته باشد و اختلاط با غیر بهائی ها حرام است، و هیچ سلسله ای نباید هیچ کس از غیرجنس خود را ببیند. (۱۳)

مسافرت زوجین بدون دیگری ممنوع است و اگر یکی از آن دو بیشتر از یکسال به تنهایی مسافرت کند، باید به طرف مقابل کفاره بدهد. (۱۴)

در آیین بهائیت اختلاط اجتماعی زنان با مردان جایز است و می توان گفت که آنان در این زمینه به نوعی اباحی گری قائل اند.(۱۵)

چون در مورد لواط، علی محمد سکوت کرده، بعضی اطرافیان او استفاده جواز کرده اند، حتی با خدمتکار خود می تواند در آمیزد ولی با او ازدواج نکند.

نتیجه: بنابراین در امور زناشویی، جنسی و اخلاقی، آنچه کاملا مشهود است مغایر کامل با شئونات اسلامی و انسانی است، و بزرگان، تعالیم و سرسپردگان این فرقه ضاله، به هیچ نوع تقیّدی در امور جنسی پای بند نیستند.

————————————————————————————————————————————

    پاورقی:
    ۱ -ح.م.ت، محاکمه و بررسی باب و بهاء، نشر مصطفوی تهران، سال ۱۳۴۶ ش، ج ۱، ص ۱۴۷٫
        ۲ -همان.
        ۳ - سراج الدین، احمد ولی، البهائیه و النظام العالمی الجدید، نشر مطبعة الداودی دمشق، ۱۹۹۴ م، ج ۱، ص ۴۸۸٫
        ۴ - همان، ص ۴۸۹٫
        ۵ - نجار، عامر، البهائیه و جذور البابیه، نشر مؤسسة الجامعه للدراسات النشر و التوزیع بیروت، چ اول ۱۹۹۹ م، ۱۴۱۹ هـ ، ص ۱۰۱٫
        ۶ - همان.
        ۷ - البهائیه و النظام العالمی الجدید، ج۱، ص ۴۸۹٫
        ۸ - همان.
        ۹ - البهائیه و النظام العالمی الجدید، ج ۱، ص ۴۸۹٫
        ۱۰ - طباطبائی، مصطفی حسینی، ماجرای باب و بهاء، انتشارات روزنه، چاپ دوم، سال ۱۳۷۹ ش، ص ۸۲٫
        ۱۱ - محاکمه و بررسی باب و بهاء، ج ۱ و ۲، ص ۱۴۸٫
        ۱۲ - ماجرای باب و بهاء، ص ۱۱۶٫
        ۱۳- ماجرای باب و بهاء، ص ۱۲۰-۱۲۱٫
        ۱۴ - البهائیه و النظام العالمی الجدید، ج ۱، ص ۴۸۹٫
        ۱۵ - البهائیه و النظام العالمی الجدید، ج ۱، ص ۴۸۹٫