بايد عاشق كمي ضرر بدهد

در رَهِ عاشقي جگر بدهد 

پايِ شمع ِ نگاهِ محبوبش

مثل پروانه بال و پر بدهد

بايد عاشق براي معشوقش

روز و شب عاشقانه سر بدهد

در مَصافِ سپاهِ مژگانش

بهتر است كه خودش سپر بدهد 

هر كه بر غير ِ دوست گريه كند

اشك را بيخودي هدر بدهد 

از خودم مدتي ست بي خبرم

كاش ميشد كسي خبر بدهد 

كاسه ام كوچك است پيش كريم

كاش ظرف بزرگتر بدهد 

چون سحر خلوت است روزي را

بيشتر موقع ِ سحر بدهد

در سرايِ كريم لازم نيست

كه كسي از خودش نظر بدهد

خادم ِ روضه بار مي آرم

حق به من بچه ي پسر بدهد  

فرش ِ خاكيه روضه ي  آقا

با تكان دادني قمر بدهد 

جايِ دوري نميرود به همه

سفر كربلا اگر بدهد

قلبها برای آرامش

دستها برای حک کردن عشق بر روی سینه

عقل در انتظار جنون

نفس ها به شماره افتاده

آری “محرم” دارد می آید

وقتش رسيده است،كه سلمان مان كني
مجذوب چند آيه ي قرآن مان كني

ما بت پرست كعبه ي عشقيم،ياحسين
قرآن ز ني بخوان كه مسلمان مان كني

ما ذهن مان به درك مقامت نمي رسد
اي كاش مور ملك سليمان مان كني

قدري ز روي نيزه براي خدا بخند
تا آشنا به واژه ي عرفان مان كني

با صوت جانگداز لب سنگ خورده ات
مانند زلف خويش،پريشان مان كني

دنبال نيزه ي تو به هر سو دويده ايم
چيزي نمانده بي سروسامان مان كني

مجنون تان شديم وبه جاي كوير ودشت
مي خواستي كه مرد نيستان مان كني

ما تشنه ايم،حضرت آقا نمي شود؟
مهمان چند قطره ي باران مان كني

ما را گداي خانه ي خود كن،همين بس است
كي گفته ايم حاجي دكان مان كني؟!