مسجد مقدس جمکران از مشهورترین مساجد شیعه به شمار میرود. مسجدی که از دیرباز مورد توجه و عنایت شیعیان و حتی برخی از غیرشیعیان قرار داشته است. نگارنده خود بارها در مسجد جمکران کسانی از اهلسنتِ هند و پاکستان و.. را دیدهام که در این مسجد در حال خواندن نماز امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) بوده و به راز و نیاز و نیایش مشغول بودهاند. در این نوشتار، در پی این نیستیم که به بحث میزان صحت انتساب این مسجد به امام عصر و قضیه دستور مبارک ایشان
hlhl ohlki hd: fi ls[n [l;vhk vtjkT shckni hsj
مسجد مقدس جمکران از مشهورترین مساجد شیعه به شمار میرود. مسجدی که از دیرباز مورد توجه و عنایت شیعیان و حتی برخی از غیرشیعیان قرار داشته است. نگارنده خود بارها در مسجد جمکران کسانی از اهلسنتِ هند و پاکستان و.. را دیدهام که در این مسجد در حال خواندن نماز امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) بوده و به راز و نیاز و نیایش مشغول بودهاند. در این نوشتار، در پی این نیستیم که به بحث میزان صحت انتساب این مسجد به امام عصر و قضیه دستور مبارک ایشان به مرحوم حسن بن مثلۀ جمکرانی در ساخت این مسجد بپردازیم و از تاریخ قم مرحوم حسن بن محمد قمی و نجم ثاقب محدث نوری و مونس الحزین شیخ صدوق و انوار نعمانیه محدث جزایری و حاشیه آقامحمدعلی کرمانشاهی بر نقدالرجال تفرشی سخن بگوییم. همچنین به دنبال این نیستیم که شبهات برخی در عدم اعتنای امام راحل(رحمه الله) به این مسجد را رد کنیم و از تایید ایشان[1] نسبت به برنامههای وسیع عدهای از بزرگان در ابتدای انقلاب برای توسعۀ فرهنگی و معنوی و ساختمانی این مسجد، مطلبی نقل کنیم. چنانکه نیازی نیست عنایت بزرگان نسبت به این مسجد در اینجا ذکر شده[2] و مثلا تذکر داده شود که عارف کبیر مرحوم بهجت فومنی(رحمهالله) منزلت مسجد جمکران را کمتر از مسجد شریف سهله نمیدانست[3] و سخن آنانی که از روی غفلت یا به هر دلیل دیگر، فضیلت مسجد جمکران را تنها به اندازه مسجد محله شان میدانند، را تقبیح و تهجین کرد.
بلکه هدف ما از این نوشتار این است که بگوییم مقام معظم رهبری عنایت فوقالعاده زیادی به این مکان نورانی دارند و عصرهای جمعۀ بسیاری و حتی گاه نیمهشبها[4] به این مسجد شریف تشریففرما شده و مشرف میشوند. یکی از محافظان بیت آقا نقل می کرد که گاهی اوضاع سیاسی اجتماعی ایران -چه در داخل یا خارج -خیلی بغرنج میشود، آقا میفرماید بار و بنه را جمع کنید برویم جمکران؛ و این از عظمت توسل به ولیالله در گرهگشایی مشکلات در این مکان نورانی حکایت دارد. مقام معظم رهبری مسجد مقدس جمکران را یک «مکان مقدس و نورانی»[5] و «آستان مقدس و پایگاه عظیم تشیع»[6] میخوانند و رفتن به این مسجد مقدس را سازنده ارزیابی فرموده و توصیه به رفتن بدانجا را –اگر چه برای طلاب، ولی در واقع برای همۀ مومنان- دارند: «برادران عزیز! طلاب و فضلای جوان! این بنیه در جوانی شکل میگیرد. در جوانی خودتان را بسازید؛ شما روزگارهای مهم و حساسی را در پیش خواهید داشت. این کشور و این نظام و این نهضت عظیم اسلامی در سطح عالم، به شماها احتیاج خواهد داشت؛ از لحاظ معنوی باید خودتان را بسازید. البته نقشه، نقشۀ آسانی است؛ اما پیمودنش اراده میخواهد. نقشه، یعنی تقوا. تقوا، یعنی پرهیز از گناه. یعنی اتیان واجبات و ترک محرمات. کار را با اخلاص انجام دادن و از ریا و فریب دور بودن. برخلاف آنچه که تصور میشود، این کارها در دوران جوانی بسیار آسانتر است؛ به سن ماها که برسید، کار مشکلتر خواهد شد. بنابراین، ارزش تدین، یکی از آن ارزشهاست؛ این ارزش بایستی رعایت شود. نماز شب خواندن، نافله خواندن، دعا خواندن، ذکر گفتن، متوجه خدا بودن، زیارت رفتن، توسل کردن و به مسجد جمکران رفتن، سازنده است. اینها شما را پولادین خواهد کرد.»[7]
انشاءالله به زودی زود شاهد ظهور موفور السرور حضرت بقیهالله و اقامۀ نماز جماعت توسط ایشان در این مکان مقدس بوده و توفیق اقتدای به ایشان را داشته باشیم، صلوات.
ـــــــــــــــــــ
[1] . صحیفۀ امام، ج 7، ص 195.
[2] . بنگرید به: jamkaran.info/FamousPerson.aspx?type=2 [3] . نفس مطمئنه، مهدی عباسی، ص97. مرحوم بهجت می فرمود وقتی به زیارت مسجد جمکران می روید، در مکان اصلی نماز بخوانید که حال و هوای دیگری دارد. سیری در آفاق، حسین حیدری کاشانی، ص247. مکان اصلی محدوده محراب فعلی مسجد می شود که بیش از هزار سال است عشاق حضرت بقیه الله الاعظم در آن نقطه به نیایش الهی پرداخته و فنون عشقبازی با معبود خود را به جا آورده و برای ظهور و سلامتی منجی کل(عجل الله تعالی فرجه المبارک) دعا نموده و اشک ریخته اند.
[4] . مثلا ر.ک: http://farsi.khamenei.ir/news-content?id=10372 [5] . انتصاب حجتالاسلام رحیمیان به تولیت مسجد مقدس جمکران؛ 19 شهریور 1392.
[6] . انتصاب حجت الاسلام وافی به تولیت جدید مسجد مقدس جمکران توسط مقام معظم رهبری؛ 18 بهمن 1379.
[7] . بیانات در دیدار جمعی از روحانیون؛ اول اسفند 1370.