صورت فلکی ثور یک گاو نر کاملا جوان را نشان می دهد که در بسیاری از تمدن های باستان با نماد نشانه قدرت شناخته شده است. به نظر دکتر مایکل رپینگاک از دانشگاه مانیچ تصویر صورت فلکی ثور و دیگر گاوهای نر در درون دالان غاری در مکانی به نام لاسکاس ترسیم شده است. این نقاشی ها مربوط به زمانی بالغ بر ۱۶۵۰۰ سال پیش می باشند. یکی از نقاشی های گاوهای نر، در نزدیکی چند ستاره خوشه ای قرار دارد که شبیه خوشه پروین یا هفت خواهر است. ظاهرا داستان این گونه است که روزی زئوس برای بازدید از سرزمین هایش سوار بر ارابه چهار اسبی خود از بالای فینیقیه عبور می کرد که ناگهان مسحور زیبایی دختر زیبای اگنور، شاهزاده خانم اروپا می گردد.

او که می دانست برای به چنگ آوردن اروپا می بایست طوری اقدام کند که هرای حسود متوجه نشود، پس گاو سفید رنگش را ماموریت داد تا اروپا را برایش بیاورد، ثور برای رسیدن به فینیقیه باید سفرش را از منطقه خاصی از آسمان آغاز می کرد تا به اروپای زیبا می رسید و این مسیر طوری بود که او می بایست از میان دایره البروج عبور کند. هنگامی که ثور به سرزمین موعود رسید شاهزاده خانم را در حال قدم زدن با دوستانش و چیدن گل های رنگارنگ و معطر در ساحل آرام دید. برای این که ماموریتش را به بهترین نحو ممکن به انجام برساند، آرام بر ساحل نشست و با وقار تمام به سمت شاهزاده خانم به راه افتاد، دوشیزگان که مبهوت تماشای گاو زیبا بودند. شاهزاده جوان بدون اطلاع از سرنوشت بر پشت ثور سوار شد و حیوان ناگهان برخاست و در افق ناپدید گشت.

دوشیزه جوان که به شدت ترسیده بود با التماس از ثور در خواست کرد که او تنها در میان دریاها رها نسازد. ثور به او فهماند که در ماوریتی از سوی دلباخته وی، زئوس، است و مقصد جزیره کرت می باشد و در آن جا بزرگ ایزدان انتظار عروس زیبایش را می کشد. با عبور از دریای مدیترانه، ثور سرافراز از انجام پیروزمندانه ماموریتش در ساحل جنوبی کرت در گورتینا فرود آمد و نزد زئوس رفت و عروس زیبا را تقدیم به بزرگ ایزدان کرد. زئوس نیز به پاس این عمل، گاو سفید را در آسمان ها نهاد تا همیشه پرستش شود.

صورت فلکی خرچنگ نماد ماه تیر است و به علت ستارگان کم سویی که دارد درشهرهای بزرگ قابل رویت و شناسایی نیست. در طول تاریخ، راجع به این نقش آسمانی برداشت های متفاوتی شده است؛ مثلا در برخی متن ها او را یک کاردینال دانسته اند که سمبلی از آب و آرامش، و نیز هدایت کننده همه جانداران به سوی احساسات است. محقق آلمانی «پیتر جانسون» ادعا کرده بود که این صورت فلکی به سال ۴۰۰۰ قبل از میلاد در بابل و حتی یونان در شمایل یک لاک پشت شناخته شده بود. اگرچه به سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد در یونان نیز سرطان به شکل سوسکی بزرگ ثبت شده بود که برای آنها نماد مقدس ابدیت به حساب می آمد. همچنین در نسخ خطی مصور نجومی قرن دوازده میلادی، این صورت فلکی در شکل یک سوسک آبی نمایش داده شده است.

اما جدیدترین سمبل برای این برج یک خرچنگ از نوع آبی است که پوشش خارجی محافظ دارد.

آلکمن در واقع زنی شوهردار، یعنی همسر شهریار تبس، آمفیتریون بود. بزرگ ایزدان می دانست برای اغوا آلکمن باید نقشه ای هوشمندانه طراحی کند، بنابراین خود را در شمایل آمفیترون شوهر آلکمن در آوردو زن مورد علاقه اش را به آغوش کشید، ساعاتی بعد که شوی او بازگشت و از آلکمن درخواست هم آغوشی کرد با رفتار سرد بانوی خود مواجه گشت. وقتی پادشاه از تیرزیاس پیشگو دلیل را جویا شد پی به راز پشت پرده برد. از این هم آغوشی، آلکمن صاحب دو پسر شد که از این دو، هرکول فرزند زئوس و ایفیکس فرزند آمفیترون بود. هرا که از عشق بازی شوهرش زئوس، با آلکمن مادر هرکول به شدت خشمگین بود، تصمیم گرفت که از هرکول انتقام سختی بگیرد.پس بانوی انتقام جوی اساطیر تمام سعی خود را به کار بست تا هرکول رانابود کند، ولی از بخت بد همیشه با شکست مواجه می شد.صورت فلکی خرچنگ به همراه صورت فلکی مار آبی یکی از دوازده خوان هرکول را به وجود آوردند. طبق افسانه های یونان باستان، هرا صورت فلکی خرچنگ را در آسمان قرار داد.

سال ها سپری شد و هرکول مرد جوانی شد، روزی هرکول دچار حالت دیوانه واری شد و بدون اراده زن و فرزندش را از پای درآورد. پس از این که هرکول حال طبیعی خود را بازیافت بسیارنادم شد و برای بخشوده شدن و نجات از غذاب وجدان رهسپار معبد دلفی برای توبه شد. سروش دلفی به هرکول فهماند که برای پاک شدن از این گناه بزرگ باید دوازده خوان راکه به دوازده رنج هرکول معروف شدند پشت سر بگذارد، به این ترتیب می‌توانست به بخشایش خدایان امیدوار باشد.

در این بین هرای بدجنس نیز بیکار ننشست و خود را برای انتقام آماده کرد. او در زمان مبارزه هرکول با مار غول پیکری به نام هیدرا خود وقف شده هرا بود خرچنگ عظیم الجثه ای را به کمک هیدرا فرستاد. هیدرا که با هر بار قطع شدن یک سر دو سر جای قبلی در می آورد کمکی بزرگ چون خرچنگ نیز با خود داشت.

این نبرد نخست ناامیدکننده به نظر می رسید. چون به جای هر سری که هرکول از بدن مار جدا می کرد دو سر دیگر می رویید. تمام جانوران از هرکول پشتیبانی می کردند مگر این خرچنگ. اگرچه خرچنگ مرتب پاشنه پای پهلوان رویین تن اساطیر را می گزید ولی هرکول با یک ضربه پا پوست خرچنگ را در آسمان می نهد.

بسیاری از اقوام باستانی در صورت فلکی خرچنگ که به علت ستارگان کم سویش مانند لکه کم رنگی در آسمان رویت می شود دروازه ای را تصور می کردند. آنها معتقد بودن که روح آدمیان از میان این دروازه از آسمان به زمین می آید.
 

نام لاتین این صورت فلکی Leo است. دوهزارسال‌پیش صورت فلکی ماه مرداد بوده است. این صورت فلکی در فصل بهار در نیمکره شمالی ودر پاییز در نیمکره جنوبی قابل مشاهده‌است. نقش آسمانی شیر (به عربی: اسد) جزو صور معدودی است که به نام خود شباهت زیادی دارند.

«اسد» در زمان مصر باستان هم از تقدس ویژه‌ای برخوردار بوده‌است. این تقدس به طغیان سالانهٔ نیل و قرار گرفتن خورشید در صورت فلکی اسد مربوط می‌شده، چه این طغیان برای باروری زمین اهمیت حیاتی داشته‌است.اسطورهٔ این صورت فلکی زیبا و درخشان به رنج اول هرکول- قهرمان افسانه‌ای یونان- مرتبط می‌شود. هرکول در ماموریت اول خود موظف بود شیری را که در روستای نِمیا (Nemea) موجب آزار و اذیت اهالی شده بود و به شیر نِمیا هم معروف بود، از بین ببرد.در عین حال کاری که هرکول انجام داد به وسیله «گیل گمش» خدای خورشید انجام گرفته بود، برخی می‌گویند که ارتباط این صور فلکی با خدای خورشید حاصل انطباق این صورت فلکی درمنطقه البروج بابلی با انقلاب تابستانی است. صورت فلکی اسد در تاریخ مصر، جایگاه طلوع خورشید پس از آفرینش آن (در نزدیکی ذنب الاسد) می‌باشد و از این رو به آن خانه خورشید نیز می‌گویند.
 

در اسطوره‌های برخی از اقوام و ملل این پیکر آسمانی به عنوان خدابانوی باروری مقدس شمرده می‌شد یا می‌شود. مرتبط دانستن زمین و خرمن با سنبله ردپای باورهای کهن ایزدبانوان و زمین و کشاورزی است. بابلیها در این صورت فلکی الهه ” ایشتار ” را می دیدند که به خدای غلات ” تموز ” ( tamuz ) عشق می ورزید ، ” ایشتار ” به سوگ می نشست . او در زمستان به جهان زیرین می رفت تا ” تموز ” را باز گرداند . آنگاه در آغاز سال ، ” تموز ” در جامه ای سبز و تازه دوباره در زمین ظاهر می شد.

این صورت فلکی نزد یونانیان باستان نیز الهه باربری ” دیمتر ” ( Demeter ) یا دخترش ” پرزفون ” ( Persephone ) به شمار می رفت . خدای خدایان ” زئوس ” به خدای زیرین ” هادس ” ( hades ) قول داده بود که این دختر را به همسری او در آورد و ” هادس ” دختر را فریفته و ربوده بود . الهه ” دیمتر ” با از دست دادن دخترش خیلی غمگین شد و درختان و زمین های کشاورزی را خشکاند . بالاخره ” زئوس ” تصمیم گرفت برای جلوگیری از قحطی و گرسنگی انسانها اجازه دهد که ” پرزفون ” دو سوم سال را نزد مادرش بر زمین و یک سوم دیگر را نزد همسرش در جهان زیرین به سر آورد . به محض آن که پرزفون به زیرزمین می رفت ، هوا سرد و بارانی می شد ، برگهای درختان می ریختند ، بارش برف آغاز می شد و زمستان از راه می رسید . زمانی که پرزفون دوباره به روی زمین باز می گشت ، همه جا سبز می شد و بهار آغاز می شد . به این ترتیب صورت فلکی سنبله تغییر فصلها را نیز به خاطر می آورد.

روزاول مهر،خورشید وارد اعتدال پاییزی میگردد،یعنی زمانی که طول روز وشب ویکسان میشود،به همین لحاظ حالت تعادل درترازو وجود دارد.
بیش ترمیزان یک صورت فلکی مستقل شناخته نشده بود،بلکه جزوسنبله به شمارمی آمدوحتی قبلا ازعقرب نیزتمیزداده نمیشدو این رومیان باستان بودند که نخستین باراین گروه ستارگان رابه منزله صورتی مستقل وجدا ازصورفلکی مجاورمشخص کرده اند.سابقه تاریخی این صورت فلکی به دوهزارسال قبل ازمیلاد بازمیگردد.مردم با آن حتی دردوران بابلیان نیز آشنا بوده اند وزمانی رانشان میدهد که درقضاوت پس ازمرگ،روح مردگان وزن میشد.

در میان صورت فلکی دایره البروج، عقرب به واقع جالب است، زیرا که این برج شباهت زیادی به دم یک عقرب دارد، البته بدن آن شاید چندان واضح نباشد. بنابر اسطوره های یونانی این همان عقربی است که الهه هرا برای کشتن شکارچی اسطوره ها فرستاده بود و علاوه بر آن او با آمدنش ناخوشی و رنج را به زمین آورد.

اگرچه شکارچی و عقرب هر دو در این اسطوره ظاهر شده اند و در کنار یکدیگر نقش بازی می کنند، اما در آسمان شب، برج شکارچی تقریبا در جهت مخالف برج عقرب قرار دارد. گویا این دوری نشانه هشدار پیش بینانه برای ممانعت از ادامه جنگ است. چرا که هرگاه عقرب در افق ظاهر می شود شکارچی از سمت دیگر شروع به غرب کردن می نماید. در نسخه دیگری آمده است که آرتمیس الهه ماه و شکار که خواهر دوقلوی آپولون نیز است با عشق و توجه خود به شکارچی موجب حسادت برادرش آپولون شد، به این تریب با شدت گرفتن حسادت آپولون، وی عقرب را به قصد کشتن شکارچی فرستاد، البته شکارچی خود نیز حرمت عشق این پاک دامن شجاع را ندانست و گویا با خیانت خود آرتمیس را خشمگین کرد. آپولون نیز بعدا برای معذرت خواهی و دلداری آرتمیس تصویر شکارچی را در آسمان شب قرار دادو به پاس خدمت عقب، او را نیز چون نقش زیبایی در سمت دیگر آسمان جای داد.

در نسخه بعدی نیز عقرب در افسانه فایتون، پسر میرای هلیوس، ایزد خورشید ظاهر گشته است. فایتون برای این که تنها برای یک روز بتواند ارابه پدرش را که مخصوص حمل خورشید بود براند، از او اجازه گرفت. اما از اقبال بد، عقرب نامیرا سر راه او ظاهر گشت و همین امر سبب از دست دادن کنترل کالسکه فایتون شد، چرا که اسبان از عقرب غول پیکر نامیرا که نیشش را برای ضربه زدن به آن ها بلند کرده بود به شدت وحشت زده شده بودند.

به این ترتیب جوان بی تجربه کنترل ارابه را از دست می دهد و آماده به وجود آوردن فاجعه ای می گردد، زیرا ارابه خورشید در دست او بود، اما در نهایت، زئوس بزرگ ایزدان برای خاتمه دادن به این دیوانگی یک آذرخش از سلاح مخصوصش به سوی او پرتاب کرد. تا جلوی فاجعه گرفته شود. سپس زئوس عقرب را چون موجودی مقدس در آسمان نهاد.