------------------------------- مقدمه --------------------------------------

قبول دارید که پــــــدر خوب بودن یک مهارت کسب کردنی هست؟

قبول دارید که مــــادر خوب بودن یک مهارت به دست اوردنی هست؟

قبول دارید که همسر خوب بودن یک مهارت اکتسابی هست؟

و اینکه

قبول دارید برای اینکه راننده خوبی باشید باید مهارتش رو کسب کنید؟

از یک دوستی پرسیدم " فرض کن یک پدر بدون گواهی‌نامه و بدون داشتن مهارت رانندگی، سوار ماشین میشه و داخل شهر میره، زنش و 2 بچه‌اش هم داخل ماشین هستند. حالا به نظرت این کار منطقی است؟ به نظرت خطرناک نیست؟ "

بهم گفت " این کار دیوانگیه"

 --------------------------------------------------------------------------------

شماها برای اینکه یک راننده خوب باشید چه‌کار می‌کنید؟ برای به دست آوردن این مهارت چه اقداماتی انجام می‌دید ؟؟

خب معلومه، آموزشگاه‌های رانندگی ثبت‌نام می‌کنید و دوره هاش رو باید بگذرونید تا گواهی‌نامه بگیرید.

اگه گواهی‌نامه هم نداشته باشی پلیس شما رو جریمه میکنه

می‌بینید، الان شما میگید این چیزهای پیش‌پاافتاده رو همه میدونن که ولی خب چرا من میگم؟

کدوم از شماها برای پدر خوب بودن، برای مادر خوب بودن، برای همسر خوب بودن رفتید کسب مهارت کنید ؟؟؟؟؟؟؟؟؟  اصلاً تابه‌حال بهش فکر کردید؟

بالاخره همه ما در این دنیا یک روزی راننده خواهیم شد، قطعاً بدون گواهی‌نامه راهنمایی و رانندگی جرئت نشستن پشت صندلی رو نداریم ولی اگه من بگم که خیلی از شماها قرار هست بدون گواهی‌نامه زندگی وارد زندگی مشترک بشید چی؟ حتی ممکنه خیلی از شماها تا الان واردشده باشید.

اون کسایی که والدین یا همسر خوبی هستند، مهارت دیدن، ممکنه توسط والدینشون، مثل پسری که توسط پدرش آموزش رانندگی میبینه.

خیلی از شماها که با پدر و مادرتون زندگی می‌کنید توی فکرهای روزانه خودتون میگید که کاش زود ازدواج کنم و اون زندگی که خودم دوست دارم رو تشکیل بدم، خیلی از شماها که فرزند ندارید میگید که اگه فرزند بیارم اون کاری که خودم دوست دارم رو میگم انجام بده اون طوری که خودم دوست دارم تربیتش میکنیم، فرزندم رو آدم موفقی می‌سازم و این فکرهایی که خیلی‌ها دارن

مثل این میمونه که گواهی‌نامه نداری و روی مبل نشستی، چشم هات رو بستی، داری فکر میکنی که فرمان ماشین دستت هست، استارت ماشین‌رو می‌زنی و توی ذهنت تصور میکنی که داری رانندگی میکنی، ولی واقعاً مگه تو راننده خوبی هستی؟

چرا خیلی از ماها بدون داشتن مهارت، زندگی مشترک تشکیل میدیم؟؟؟

چرا الان خیلی از پدران و مادران ما در زندگی مشکل دارن؟

چرا آمار طلاق انقدر بالاس؟

چرا باید بچه‌های ما در محیطی لبریز از نزاع و دعوای والدین رشد کنند؟

آیا به آسیب‌هایی که به بچه‌ها میرسه فکر کردید؟

آیا میدونید هفت سال زندگی یک فرزند مهم‌ترین سال‌های زندگی‌اش هست؟

آیا میدونید پایه‌های اخلاق و رفتار و حتی نگاه به زندگی یک کودک در هفت سال اول شکل میگیره؟؟

 --------------------------------- حرف آخر --------------------------------------

من تجربه‌ای ندارم ولی تا آنجایی که تحقیق کردم هیچ‌چیز مهم‌تر از "درک" پیدا نکردم، اگه دیدی فرد موردنظر برای زندگی مشترک از درک بالایی برخوردار است بدون گزینه خوبی هس و اگه دیدی فرد موردنظر از "غرور" داره لبریز میشه چشم‌بسته روش خط قرمز بکش.

از شمایی که نگاه زیبا تون رو برای خوندن این متن هدیه کردید خواهش عاجزانه دارم، التماس می‌کنم لطفاً قبل از شروع زندگی مشترک به دنبال کسب مهارت زندگی زناشویی برید، خواهش می‌کنم قبل از بچه‌دار شدن به کسب مهارت پدری و مادری برید، این‌ خواهش یک فرزند کوچک جامعه از شما والدین آینده این سرزمین هست.

اگه ازدواج کردید حداقل مهارت‌ها رو تئوری بخونید و به‌صورت عملی در زندگی به کمک همسر تون اجرا کنید

شماها فقط یک‌بار به دنیا می‌آیید. زندگی را که دوست دارید رو بسازید قبل از اینکه مجبورشید زندگی که ساخته‌شده رو دوست داشته باشید.