پدرزحمتکش صبح ها قبل از طلوع آفتاب از خانه خارج می شود و در سرما و گرما روزی بیش از 10 ساعت کار می کند و پسر 27 ساله اش هم تا دیر وقت بیدار است و به خاطر پرسه های بی موردش در دنیایی مجازی تا لنگ ظهر می خوابد و زمانی که چشم باز می کند بی توجه به اطرافش در اینستاگرام این پست را می گذارد <<به سلامتی همه پدرها که ..... >>
مادر ، روز و شبش را گم کرده و علاوه بر کارهای خانه سعی می کند با دوخت و دوز برای دیگران ، کمک خرجی برای خانواده باشد ولی دخترک که جز بزک کردن چیزی نمی دانید ، در فیس بوکش پست می گذارد << همه هستی ام مادرمه چون.... >> در همان لحظه مادر وارد اتاق دختر می شود و دخترک فریاد می زند <<هزار بار بهت گفتم بی اجازه نیا تو اتاقم ، نمی فهمی ؟>>

امروزه پست ها و مطالب زیبا و عاطفی در شبکه های اجتماعی دست به دست می شوند و به راستی <<لایک >>های زیادی هم می خورند . اما غافل از اینکه ذره ای در رفتار و کردار و حتی نوع نگرش و تفکر کاربران شان تاثیر داشته باشند . گویی شعارها در دنیای مجازی هزاران فرسنگ با رفتارها در دنیای حقیقی فاصله دارند .

نیاز نیست برای اثبات این ادعا راه دوری برویم ، کافی است فقط کمی به رفتار خود و اطرافیان مان بیشتر توجه کنیم .

در دنیای امروز ، مه همه به دنبال <<لایک>> خوردن هستیم . از نوشته های مان در فضای مجازی گرفته تا برخورد های مان در دنیای حقیقی . اما چرا در هیچ کدام موفق نیستیم .
تک تک افراد در صفحه های اجتماعی خود بیش از چند صد دوست و همراه دارند که طی شبانه روز ، ساعت ها برای هم وقت می گذارند اما همه انها به شدت تنها هستند .
از ابتدای صبح تا نیمه های شب پیوسته مطلب می گذارند و عکس های متنوعی از خود منتشر می کنند . اما هدفی برای این کارشان ندارند . گویی در حال التماس کردن هستند تا یکی آنها را تایید کند . هر چند صدها <<لایک >> می گیرند ، ولی خودشان هم می دانند که این <لایک >> گرفتن ها به اندازه همه <<لایک >> دادن های شان بی ارزش است .

ای کاش می شد لپ تاپ ها را ببنیدیم و کامپیوترها و گوشی ها را خاموش کنیم و فقط یک روز ، یک روز به دور و بر خود بیشتر توجه کنیم ، ای کاش می شد تمام جملات ویژه و مطالب خاص را کنار گذاشت و به ساده ترین دوست داشتن های واقعی <<لایک >>داد