واپسین روزهای بهار که همچون باد می خزد بر صفحه زمان گوئی با آغازین روزهای ماهی عطرآگین از ترنم عشق در هم آمیخته..... و این جمله چه آسوده به دام می اندازد نگاره ام را که؛ در بیان عظمت و وصف فضایل این ماه..... مرا نه یارای پرداختن است و نه توان نگاشتن.... و اکنون چند صباحی ست که این ایام ملکوتی.... و این ساعات بهشتی و تکرار ناشدنی ... که سرشار از استغفار است و مالامال از آمرزش چون نسیم از مقابل دیدگان بی نصیبم در گذر است ومن......... آری! ماهی که از ابتدا مغفرت
fi fihki d af hvc,ih ...
واپسین روزهای بهار که همچون باد می خزد بر صفحه زمان
گوئی با آغازین روزهای ماهی عطرآگین از ترنم عشق در هم آمیخته.....
و این جمله چه آسوده به دام می اندازد نگاره ام را که؛
در بیان عظمت و وصف فضایل این ماه.....
مرا نه یارای پرداختن است و نه توان نگاشتن....
و اکنون چند صباحی ست که این ایام ملکوتی....
و این ساعات بهشتی و تکرار ناشدنی ...
که سرشار از استغفار است و مالامال از آمرزش
چون نسیم از مقابل دیدگان بی نصیبم در گذر است ومن.........
آری! ماهی که از ابتدا مغفرت است و تا انتها مرحمت...........
و من چه نالایقم! اگر در این لحظه های آکنده از روح خداوندیئت
از گام نهادن در مسیری که مقصدش با تو نسبتی عجیب دارد غافل بمانم!....
خدایا!.......ای که آغوشت محکم ترین پناهگاه است!......
و درگاهت ضخیم ترین حصار امنیت!.....
شب آرزوها نزدیک است......
همان شبی که در وصف عظمتش وعده های بسیار داده ای!
همان شبی که لیله الرغائبش نام نهاده ای!.......
همان شبی که گفته ای: اگر کسی به سادگی از کف ندهد
اعجاز ثانیه هایش را..........
اگر کسی دریابد فروغ و روشنایی لحظه هایش را.......
اگر کسی تنها جرعه ای مزمزه کند باده ی نابش را....
شب اول قبر ...همان تاریکترین و وحشتناک ترین شب هر بنده ای.....
اعمال نیکوی امشبش چون صورتی نگارین با روئی گشاده و درخشان...
به فریادش خواهد رسید و به او گوید:
( ای حبیب من! بشارت باد ترا که نجات یافتی از هر شدت و سختی
گوید: تو کیستی؟؟....بخدا سوگند که من رویی بهتر از روی تو ندیده ام!...
کلامی شیرین تر از کلام تو نشنیده ام!!!........
و بوئی خوش تر از بوی تو نبوئیده ام!!!....
گوید: من ثواب اعمال همان شب آرزو های توام...
اعمالی که در آن شب ...و آن ماه ...و آن سال بجا آورده ای....
در شب اول قبرت......آمده ام نزد تو، تا حق تو را ادا کنم.....
مونس تنهائی های تو باشم.............وحشت از تو بردارم........
و چون در صور دمیده شود، من....سایه بر سر تو خواهم افکند .....
و خوشحال باش که پشتیبان توأم.....)
خدایا!....ای شمارنده طپش های قلبم!....
و ای باخبر از لغزش های خفیف دلم!...
چه عذاب هولناکی ست ترس.....و چه شکنجه مرموزی ست اضطراب...
ترس ازسنگینی فشار قبر بر اندام خار و نحیفم
و اضطراب در میان انبوه معصیت های ریز و درشتم.........
پس در آغوشم گیر!........که آغوش تو امنیت مطلق است.
پروردگارا!....ای آرامش هستی ام!
حالا که ذره ذره طبیعت همه در سجده و رکوع اند.........
اکنون که بادها در آرامش سحری تو را زمزمه می کنند......
و بادیه ها در سکوت بکر خود تو را می جویند..........
درختان، شاخه هاشان را به دامان آسمانت سپرده اند....
و مرغان سحری به نیایش تو مشغولند....
این منم! با کوله باری از غفلت و گناه و این توئی! ای بزرگ ستودنی....
با دستانی پر از کتیبه های غفار الذنوب و ستارالعیوبت
تو می بخشی و من آب می شوم در شرمندگی خودم! ...وااااااااای !!!!
پس مگذار که ماه رجب را با اینهمه درخشش و نور افشانی اش....
که سراسر عشق بازی با توست و مسئلت از بارگاه مقدست ...
براحتی از دست دهم...................
مگذار مهربان من!.................
رحم کن ای خدا!..........تنهایم مگذار..... ...........
ای یکتا پروردگار من!...
(شمایی که هم اکنون نگاه نازنینت کشیده شد بر تن واژه های خسته ام!
بیا.....بیا تا دریابیم این ماه پر فضیلت را ....
و غرق شویم در دریای لیله الرغائبش.....
بیا دعا کنیم........بیا اشک بریزیم .....بیا چنگ در دامنش اندازیم و ضجه کنیم
نه!.....نه! عجله نکن....برای استجابت دعاهای کوچک و بزرگت عجله نکن...
او اجابت می کند........دیر یا زود....یقین بدان!.........
فقط بگذار اندکی بیشتر از صدای ناله های عاشقانه ات لذت ببرد......
بگذار اشکهای غریبانه ات را بیشتر حس کند......او عاشق توست!...
بگذار! حال کند.....عشق کند....
اززمزمه شبانه ات.....آن نجوای عاشقانه ات.....
او خود وعده داده ( ادعونی، استجب لکم ).........
پس بدان که پاسخ می دهد وقنا عذاب النارهایت را....
اینجا روایت دلدادگی ما و اوست........پس بزن ساز عاشقی ات را!
دانلود محتوای موضوع
پرینت موضوع
ارسال این موضوع به یک دوست
