از آنجا كه ويژگى هاى زن، خواسته يا ناخواسته چشم هاى محرم يا غير محرم را مى ربايد، مى توان گفت در تمام مهندسى احكام فقهى اسلام، حفظ عفت و حيا براى زن و مرد يك اصل ضرورى و مهم به حساب مى آيد. بنابراين تمام احكام عبادى و توصلى تابع اين اصل است. بر اساس همين اصل شارع مقدس دستوراتى واجب يا مستحبى را در نماز داده است؛ از جمله: آب ريختن به دست ها از داخل آرنج هنگام وضو، كنار هم قرار دادن پاها هنگام قيام، ابتدا زانوها را روى زمين قرار دادن پيش از رفتن به سجده، گذاشتن آرنج ها و شكم بر زمين و چسباندن اعضاى بدن به يكديگر هنگام سجده وهمچنين رعايت حجاب كامل در نماز و. .. كه همگى اين دستورها نشان دهنده آن است كه اين كارها مانع از در معرض ديد قرار گرفتن برجستگى هاى بدن زن به ويژه در نماز كه با نشستن و برخاستن و ركوع و سجود همراه است خواهد بود. اما در خصوص محرم بودن خداوند و لزوم رعايت حجاب بدون حضور نامحرم بايد گفت كه اصولا محرم ونامحرم درمورد خداوند مفهوم ومعناى ندارد زيرا خداوند بر اسرار، باطن وظاهرهر شخص اشراف دارد وبه تعبير قران كريم از رگ گردن انسان به انسان نزديك تراست. ( وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَريدِ»» و ما به او از رگ قلبش نزديكتريم!» (ق ،)50(، 16(.؛ گذشته از اين كه حكم پوشش در نماز، با حفظ حجاب در برابر نامحرم تفاوت هايى دارد و با آن قابل مقايسه نيست؛ مثلاً پوشاندن روى پا در برابر نامحرم واجب است؛ ولى در نماز - بدون حضور نامحرم - واجب نيست. بنابراين علل و حكمت هاى رعايت حجاب در نماز بدون حضور نامحرم را بايد در موارد ديگرى جستجو نمود كه در اينجا به سه مورد آن اشاره نمائيم: الف. رعايت پوشش كامل در نمازهاى پنج گانه نوعى تمرين مستمر و همه روزه براى حفظ حجاب مى باشد و يكى از عواملى است كه در پاسداشت دائمى پوشش اسلامى زن و جلوگيرى از آسيب پذيرى آن، نقش مهمى ايفا مى كند. ب - وجود پوشش براى تمام بدن و داشتن پوششى مخصوص براى نماز، توجه و حضور قلب انسان را بيشتر مى كند و از التفات ذهن به تجملات و چيزهاى رنگارنگ مى كاهد و ارزش نماز را صد چندان مى كند. ج - داشتن پوشش كامل در پيشگاه خداوند، نوعى ادب و احترام به ساحت قدس ربوبى است. از اين رو براى مرد نيز دربر داشتن عبا و پوشاندن سر در نماز، مستحب است.